«Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν. Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν…ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Καί ὁ φιλῶν υἱόν ἤ θυγατέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10, 34, 37)
«ὅπου ἂν ᾖ Χριστὸς Ἰησοῦς, ἐκεῖ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία»
(Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, P.G. 5, 713Β)·
''Ο γάρ αίρετικός λύκος ἐστί τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης, καί τοῦ Ἁντιχρίστου πρόδρομος...''
∽ Μέγας Αθανάσιος, PG 28, 1641 C
«Πάντα τὰ σπάνια καὶ οἰκονομικά, καί τὰ ἐξ ἀνάγκης, ἤ τινος πονηρᾶς συνηθείας, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, πάντα τὰ παρὰ κανόνας γινόμενα, νόμος, καὶ κανών καὶ παράδειγμα τῆς ἐκκλησίας οὐχ ὑπάρχουσι» (Πηδάλιο, σελ. ιθ΄).
«Οὗ γὰρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ
ἐμὸν ὄνομα ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν»
(Ματθ. ΙΗ´20).
«Ἄνωθεν γὰρ ἡ τοῦ Θεοῦ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τὴν ἐπὶ τῶν ἀδύτων ἀναφορὰν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως, συγκοινωνίαν τελείαν ἐδέξατο τοῦτο. Γέγραπται γὰρ ἐν τῇ ἐξηγήσει τῆς θείας λειτουργίας, ὅτι ἀναφέρει ὁ ἱερουργῶν τὸ τοῦ ἀρχιερέως ὄνομα, δεικνύων καὶ τὴν πρὸς τὸ ὑπερέχον ὑποταγήν, καὶ ὅτι κοινωνός ἐστιν αὐτοῦ, καὶ πίστεως καὶ τῶν θείων μυστηρίων διάδοχος».
(Επιστολή αγιορειτών προς τον Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο)«Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. ΙΒ´
32).
«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτο κατάκριτος» (Τίτ. Γ´ 10-11).
Kατὰ τὸν ἅγιο Θέοδωρο τὸν Στουδίτη «δέν μπορεῖς νά καταγγέλης τήν αἵρεσι καί συγχρόνως νά συνοδοιπορῆς ἐκκλησιαστικά μέ τούς αἱρετικούς»!
«Πορθείται σύνολος ή των πατέρων διδασκαλία καί τά περί τήν πίστιν ναυάγια πυκνά, σιγα των εύσεβούντων τά στόματα» (Μεγάλου Βασιλείου ‘Επιστ. 92).
«Ει δε τις προσποιείται μεν ομολογείν ορθήν πίστιν, φαίνεται δε κοινωνών εκείνοις, τον τοιούτον προτρέψασθε απέχεσθαι της τοιαύτης συνηθείας∙ και εάν μεν επαγγέλληται, έχετε τον τοιούτον ως αδελφόν∙ εάν δε φιλονείκως επιμένη, τον τοιούτον παραιτείσθε. Ούτω γαρ διατελούντες καθαράν την πίστιν διατηρήσετε∙ κακείνοι βλέποντες υμάς ωφεληθήσονται, φοβηθέντες μη άρα ως ασεβείς και τα εκείνων φρονούντες νομισθώσιν». Μέγας Αθανάσιος
Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης.
«Τὸ γὰρ κοινωνεῖν παρὰ αἱρετικοῦ ἢ προφανοῦς διαβεβλημένου κατὰ τὸν βίον, ἀλλοτριοῖ Θεοῦ, καὶ προσοικειοῖ τῷ διαβόλῳ. …Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Ἐπιστολὴ 553. Πρὸς τὴν σπαθαρέαν, ἧς τὸ ὄνομα Μαχαρᾶ, Φατοῦρος σελ. 846, στιχ. 16, P.G. 99, 1668C).
«Τό νά ἐφησυχάζει κανείς, ὅταν τό κινδυνευόμενον εἶναι ἡ Πίστις, τοῦτο εἶναι ἴδιον τῆς ἀρνήσεως, τό δέ νά ἐλέγχει, εἶναι ὁμολογία εἰλικρινής.» (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας)
῾Ο ῞Αγιος Μάξιμος ὁ ῾Ομολογητὴς ὅταν δεχόταν πιέσεις πανταχόθεν νὰ ἔλθῃ σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν αἱρετικὸ (Μονοθελήτη) πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ὁ τελευταῖος θὰ ὑπέγραφε ὀρθόδοξη ὁμολογία πίστεως, ἀπάντησε ὅτι οὔτε τότε θὰ «κοινωνοῦσε» μαζί του, διότι αὐτὸς μνημονεύει στὰ δίπτυχα τοὺς αἱρετικοὺς προκατόχους του πατριάρχες. Διὰ τοῦτο ὁ ῞Αγιος Μάξιμος ἀποκρίθηκε σ᾿ ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπίεζαν τὰ ἑξῆς: «᾿Ακόμη κι ἂν γίνετε ὀρθόδοξοι, δὲν κοινωνῶ μαζί σας, ἐπειδὴ ἔχετε κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους»
