Τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας λατρείας
(Α΄ Κορινθίους ΙΑ΄ 1-16)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, τό στόμα τοῦ Κυρίου, ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία· στήν πρώτη του πρός Κορινθίους ἐπιστολή συμβουλεύει τή νεόφυτη χριστιανική κοινότητα τῆς Κορίνθου, ἰδιαιτέρως δέ τίς γυναῖκες μέ πολλή διάκριση καί ἀγάπη, ἀλλά πάντοτε σύμφωνα μέ τούς νόμους τοῦ Θεοῦ καί τή χριστιανική θεολογία, γιά πράγματα καθημερινά καί ἁπλά, τά ὁποῖα παρ’ ὅλα αὐτά ἔχουν ἄμεση καί οὐσιαστική σύνδεση μέ τήν ἴδια τή σωτηρία μας καί μέ τίς ἀλήθειες πού μᾶς δίδαξε ὁ φιλάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἡ σωτηρία γιά τόν καθένα μας ἐπιτυγχάνεται ἀκριβῶς μέ τήν ὑπακοή στό ἀλάνθαστο καί δίκαιο θέλημα Του.
Οἱ συμβουλές αὐτές τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι γραμμένες στήν Καινή Διαθήκη καί ἔχουν ἰσχὺ καί κῦρος αἰώνιο. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀδύνατον νά τροποποιηθεῖ ἤ νά βελτιωθεῖ, ὅπως θά ἀπαιτοῦσε ἡ σύγχρονη ἐποχή μας, ἡ ἐποχή τῆς ἀμφισβήτησης, διότι ὁ νόμος του εἶναι ὄχι μόνον τέλειος, ἀλλά καί ὁ καταλληλότερος γιά τήν καλή πορεία μιᾶς χριστιανικῆς κοινωνίας. Γι' αὐτό καί ὁ Κύριος τονίζει: «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθαίου 24,35).
Οἱ χριστιανικές κοινωνίες ἐπηρεασμένες ἀπό τά ἀντίθεα κηρύγματα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς καί ἰδιαιτέρως ἀπό τά κηρύγματα τοῦ φεμινιστικοῦ κινήματος, ἔχουν σχηματίσει ἄλλες πεποιθήσεις καί στέκονται μέ ἐχθρότητα ἀπέναντι στίς χριστιανικές ἀλήθειες. Ἕνας χριστιανός σήμερα καί μάλιστα μιά χριστιανή γυναῖκα δυσανασχετεῖ μέ τίς διδασκαλίες τοῦ Εὐαγγελίου, παρ’ ὅτι γνωρίζει ὅτι τό Εὐαγγέλιο εἶναι αὐτό πού ἀνύψωσε τή γυναῖκα σέ τέτοια δόξα καί τιμή. Δέν ἀρκεῖται ὅμως ἡ σύγχρονη πιστή γυναῖκα, ὅπως φαίνεται, στό ὕψος πού τήν ἀνέβασε ὁ Χριστός καί ἀναζητᾶ θέσεις πού δέν τῆς πρέπουν οὔτε τῆς τίς παρέχει ὁ Κύριος. Παρ’ ὅλη ὅμως τήν ἀπαρέσκεια αὐτή ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἀκούγεται καί ὅσοι θέλουν νά εὐθυγραμμίζουν τή ζωή τους μέ τό Εὐαγγέλιο ἄς ἀκούσουν κι ἄς τό κάνουν πράξη.
Ζ.Τ.
Διδαχή τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου
γιά τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν
Τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν κατά τήν διάρκεια
τῆς Θείας λατρείας
(Α΄ Κορινθίους ΙΑ΄ 1-16)
Ἐλεύθερη ἀπόδοση.
«Σᾶς παρακαλῶ ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί, νά μέ μιμηθεῖται, ὅπως κι ἐγώ ἔγινα μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Θά σᾶς συμβουλεύσω αὐτή τή φορά γιά κάποιες ἀταξίες πού συμβαίνουν στίς συνάξεις σας κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λατρείας. Εἶναι ὁπωσδήποτε ἔπαινος γιά σᾶς νά κρατᾶτε στερεά καί μέ ἀκρίβεια τίς συμβουλές καί τίς διδασκαλίες μου ὅπως σᾶς τίς παρέδωσα παλαιότερα προφορικῶς καί τώρα γραπτῶς.
Θέλω νά γνωρίζετε, ὅτι κάθε ἄνδρας Χριστιανός ἔχει ὡς κεφαλή πού τόν ἐξουσιάζει καί τόν διευθύνει, τόν Χριστό· κεφαλή δέ τῆς γυναικός εἶναι ὁ ἄνδρας της· κεφαλή δὲ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Θεός Πατέρας, ὁ ὁποῖος τόν ἐγέννησε ἐκ τῆς Οὐσίας του ἀνάρχως.
Κάθε ἄνδρας πού προσεύχεται ἤ διδάσκει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κατά τήν ὥρα τῆς κοινῆς Θείας Λατρείας, ὅταν ἔχει στό κεφάλι του κάλυμμα, τό ὁποῖο εἶναι σύμβολο ὑποταγῆς, καταντροπιάζει τήν κεφαλή του, διότι ἔρχεται νά λατρεύσει ἤ νά ὑπηρετήσει τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τό ἀξίωμα αὐτό· δηλαδή, τήν κυριαρχία ἐπί τῆς γυναικός.
Κάθε γυναῖκα πού προσεύχεται ἤ διακονεῖ χωρίς κάλυμμα στήν κεφαλή της καί ἀντροφέρνει, καταντροπιάζει τήν ἴδια της τήν κεφαλή, δηλαδή τόν ἄνδρα της, ἐπειδή ἁρπάζει τό ἀξίωμά του καί διεκδικεῖ τήν ὑπεροχή. Ἡ γυναῖκα αὐτή μοιάζει σὰν κι ἐκείνη πού ξύρισε τό κεφάλι της.
Ἄν δέν εἶναι σεμνά καλυμμένη μιά γυναῖκα, ἄς κουρεύει λοιπόν, καί τά μαλλιά της, ὅπως κουρεύεται ὁ ἄνδρας. Ἄν ὅμως εἶναι ἄσχημο καί ἀπρεπές γιά τή γυναῖκα νά κουρεύει ἤ νά ξυρίζει τά μαλλιά της, ἄς καλύπτεται καλά κι ἄς μή προσπαθεῖ νά μιμεῖται τόν ἄνδρα.
Ὁ ἄνδρας δέν εἶναι πρέπον νά καλύπτει τήν κεφαλή του, ἐπειδή ὁ Θεός ἀπό τήν ἀρχή τόν ἔπλασε σὰν ἐκπρόσωπό Του. Ὡς ἐκπρόσωπος, λοιπόν, ὁ ἄνδρας τῆς κυριαρχίας τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς εἶναι γι' αὐτό εἰκόνα καί δόξα τοῦ Θεοῦ περισσότερο ἀπό τή γυναῖκα. Ἡ γυναῖκα πάλι ὡς τό ἐξαιρετικότερο ἀπό τά ἄλλα κτίσματα πού ἔχει ὑπό τήν ἐξουσία του ὁ ἄνδρας, εἶναι ἡ δόξα τοῦ ἀνδρός.
Πράγματι ὁ ἄνδρας ὑπερέχει τῆς γυναικός, διότι δέν ἔγινε ὁ ἄνδρας ἀπό τή γυναῖκα, ἀλλά ἡ γυναῖκα ἔγινε ἀπό τόν ἄνδρα.
Ἐπιπλέον δέν κτίσθηκε ὁ ἄνδρας γιά νά βοηθῆ τή γυναῖκα, ἀλλ’ ἡ γυναῖκα πλάστηκε πρός χάριν καί βοήθεια τοῦ ἀνδρός.
Γι αὐτό τό λόγο ὀφείλει ἡ γυναῖκα ἀπό σεβασμό καί ἐντροπή πρός τούς ἁγίους ἀγγέλους, πού ἀοράτως βρίσκονται πάντοτε δίπλα μας, νά ἔχει στήν κεφαλή της κάλυμμα, τό ὁποῖο εἶναι σύμβολο τῆς ἐξουσίας πού ἔχει ἐπ’ αὐτῆς ὁ ἄνδρας.
Ἕως πού φθάνει ὅμως ἡ ἐξουσία τοῦ ἀνδρός;
Μή νομίσετε, ὅτι ἡ ἐξουσία τοῦ ἄνδρός εἶναι ἀπεριόριστη, διότι μετά τήν δημιουργία τῶν πρωτοπλάστων, οὔτε ἄνδρας γεννᾶται χωρίς γυναῖκα, οὔτε γυναῖκα χωρίς ἄνδρα, σύμφωνα μέ τούς νόμους πού ὅρισε ὁ Κύριος.
Ὅπως ἡ γυναῖκα προῆλθε ἀπό τόν ἄνδρα, ἔτσι ἀπό τότε καί ὁ ἄνδρας γεννᾶται διά μέσου τῆς γυναικός, ὅλα δὲ τή κτίσματα καί μαζί μ΄ αὐτά κι ὁ ἄνδρας, ἔχουν τήν ἀρχή καί τήν ὕπαρξή τους ἀπό τόν Θεό.
Λοιπόν, κρίνεται μόνοι σας ὁ καθένας μέ κρίση ὀρθή καί δικαία. Εἶναι πρέπον γιά τήν γυναῖκα νά προσεύχεται στόν Θεό χωρίς κάλυμμα στήν κεφαλή της;
Ἤ μήπως καί αὐτή ἡ ἴδια ἡ φύση μας, ἡ ὁποία δίνει μακρυὰ καί πολλά μαλλιά περισσότερο στή γυναῖκα, δέν σᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ ἄνδρας μέν, ἐάν τρέφει μαλλιά ὅπως ή γυναῖκα εἶναι ντροπή γι' αὐτόν· ἡ γυναῖκα δὲ, ἐάν τρέφει τά μαλλιά της εἶναι δόξα γι' αὐτήν καί τίς ἔχουν δοθεῖ σὰν ἕνα φυσικό πέπλο;
Ἐάν παρ΄ ὅλα ὅσα εἴπαμε, νομίζει κανείς ὅτι πρέπει νά ἀντιλέγει καί νά γίνεται ἐριστικός καί φιλόνεικος, ἄς γνωρίζει ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε τέτοια συνήθεια οὔτε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ».
