ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Τον Ιούνιο του 2016 έγινε η λεγόμενη ληστρική σύνοδος όπως την ονομάζουμε του Κολυμβαρίου και με την Χάρη του Θεού ένας μικρός αριθμός μοναχών στην αρχή και κληρικών και λαικών στην συνέχεια κάναμε αποτείχιση. Ως λαΪκή είχα την αυτοσυνειδησία ότι ευρίσκομαι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού

και είχα χρέος να προφυλάξω ακέραιη την εν Χριστώ μου Πίστη και με όπλα τις Συνόδους και τους Κανόνες και οδοδείκτες τους αγίους να κάνω τείχος στην αίρεση και τον μολυσμό αυτής και να κρατηθώ μέσα στην Εκκλησία του Χριστού ώστε να συνεχίζω με ασφάλεια να κάνω τον αγώνα μου για την σωτηρία της ψυχής μου. Μου φαινόταν και συνεχίζει να μου φαίνεται απλό.Ημουν, είμαι και παρακαλώ τον Θεό να με ελεεί για να συνεχίσω να βρίσκομαι στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στον παρόντα και στον μέλλοντα αιώνα.

Ενάμισυ χρόνο μετά όμως συνηδητοποιώ ότι υπάρχει ένα αλλαλούμ απόψεων που κυκλοφορεί στον χώρο της αποτείχισης ο οποίος τονίζω οτι για μένα είναι ο μοναδικός φυσικός χώρος ύπαρξης της Εκκλησίας (σύμφωνα με την διδασκαλία των αγίων μας).

Σας παραθέτω κάποιες από αυτές που έχουν πέσει στην αντίληψη μου σε μια προσπάθεια να σας μεταφέρω την εύλογη μου, πιστεύω, ανησυχία.

1η θεματολογία.

Οι γοχ αν όχι όλες σίγουρα κάποιες παρατάξεις τους έχουν μυστήρια. Επειδή δεν είμαστε σύνοδος για να αποφανθεί για το θέμα του ημερολογίου, μέχρι τότε αφού μας ενώνει η κοινή πίστη και ο αντιοικουμενιστικός αγώνας καλό είναι να έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία μτολογίσε τους εν Χριστώ αδελφούς μας. Λάθη γίνανε και από τις δύο πλευρές στο παρελθόν.

Ερωτήσεις που μου δημιουργούνται.

Όταν δηλαδή λέγαμε ότι η Σύνοδος θα αποφανθεί για το ημερολόγιο εννοούσαμε ότι θα πάρει απόφαση για το αν ακολουθούσε κάποια από τις δύο παρατάξεις το σωστό; Δεν ήμασταν εμείς η Εκκλησία, αυτοί οι σχισματικοί και η Σύνοδος θα έδινε λύση στους εν μετανοία παλαιοημερολογίτες που θα επέστρεφαν σε αυτή; Πώς μας ενώνει η κοινή πίστη αφού έχουν αναγάγει το ημερολόγιο σε δόγμα και μας θεωρούν σχισματικούς; Πώς είναι δυνατόν να έχουμε και οι δύο πλευρές έγκυρα μυστήρια αφού δεν έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ μας άρα δεν αναγνωρίζουμε η μία την άλλη και έχουμε και οι δύο πλευρές συνόδους που είναι και το εκκλησιαστικό θεσμικό όργανο της Εκκλησίας; Ποιάς Εκκλησίας αναρωτιέμαι τελικά εννοούσαμε και εννοούμε; Υπάρχουν πολλές; Τί σημαίνει ότι μας ενώνει ο αντιοικουμενιστικός αγώνας; Όλοι είμαστε εκκλησία έτσι απροϋπόθετα; Και τους οικουμενιστές τους ενώνει η αγάπη και ονομάζουν τους πάντες εκκλησία και εμείς αυτό το λέμε προδοσία και κάναμε διακοπή μνηνοσύνου. Δύο μέτρα και δύο σταθμά κατά το δοκούν θα χρησιμοποιούμε; Από πού προέκυψε ότι πρέπει να αμφιταλαντευόμαστε αν έχουν έγκυρα μυστήρια; Έχουν αποστολική διαδοχή; ‘Οχι. Τους αποκαλούμε επισκόπους και ιερείς. Έχουν έγκυρες χειροτονίες; Όχι. Μας θεωρούν σχίσμα; Ναι. Υβρίζουν τους αγίους μας Παϊσιο και Πορφύριο και δεν εξανιστάμεθα με ιερή αγανάκτηση. Αμφισβητούν τον Άγιο Νικόδημο γιατί δεν βολεύουν οι ερμηνείες του τις πλάνες τους. Είχαμε κοινωνία μαζί τους πριν την σύνοδο της Κρήτης; Όχι. Αλλάξαμε Εκκλησία; Όχι. Πώς ξαφνικά γίνανε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας ενώ πριν ήταν ξεκάθαρα η έτσι τουλάχιστον νομίζαμε τα όρια μεταξύ μας; Γιατί ασχολούμαστε με το αν θεωρούν τα μυστήρια μας έγκυρα και εμάς εκτός Εκκλησίας; Δεν αισθανόμαστε ασφάλεια ότι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού και ξαφνικά χρειαζόμαστε επιβεβαίωση; Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι δεν είμαστε σύνοδος για να δώσει λύση στο θέμα που υφίσταται πανω από εκατό χρόνια αλλά παρά ταύτα να προτρέπονται λαΪκοί αποτειχισμένοι ομολογητές λόγω έλειψης ιερέων να εκκλησιάζονται σε γοχ ναούς; Όταν κάναμε αποτείχιση στα κείμενα που δημοσιοποιούσαμε κάναμε ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα προσχωρήσουμε σε καμία παράταξη γοχ. Άλλαξε κάτι;

2η θεματολογία.

Όσοι μετείχαν στην σύνοδο της Κρήτης, είτε αποδέχτηκαν τις αποφάσεις αυτής, είναι όχι απλά αιρετικοί αλλά παναιρετικοί όμως «άκριτοι», εκτός Εκκλησίας αλλά «άρρωστα μέλη» αυτής, προδότες της πίστεως που όμως παρά το ότι δεν υπάρχει κοινωνία πίστεως ανάμεσα σε μας και αυτούς υπάρχει «κοινωνία Αγίου Πνεύματος» και ενώ είναι άμοιροι Θείας Χάριτος ψευδοεπίσκοποι, ψευδοποιμένες, λύκοι βαρείς συνεχίζουν να ποιμαίνουν την Εκκλησία του Χριστού αφού διατηρούν την «λειτουργική Χάρη» του αξιώματός τους. Που παρά το γεγονός ότι έφυγε ο άγγελος Κυρίου και ερημώθηκε ο τόπος όσα τελούνται εκεί μέσα είναι «πλήρη Χάριτος».

Συμπεράσματα που τουλάχιστον εγώ βγάζω.

Άρα υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Η Εκκλησία όπου υπάρχει η ορθή Πιστή άρα και η σωτηριώδης Χάρη του Χριστού που ενεργεί τα μυστήρια Του. Η αίρεση που δεν είναι εκκλησία και δεν υπάρχει η ορθή πίστη και όλα τα προαναφερόμενα που την ακολουθούν και οι οικουμενιστές που είναι παναιρετικοί άρα δεν έχουν ορθή πίστη αλλά είναι εκκλησία άρα έχουν μυστήρια. Πού υπάρχει στην εκκλησιαστική γραμματεία άκριτος και κεκριμένος αιρετικός; Δυνάμει και ενεργεία σε δογματικούς όρους; Τι σχέση έχει το ανάθεμα με την καθαίρεση; Πότε μια σύνοδος ασχολήθηκε με τα μυστήρια των αμετανόητων αιρετικών; Όπως και με τους γοχ, ακριβώς επειδή δεν μπορούμε εμείς να αποφασίζουμε περί μυστηρίων θα αποφανθεί μια μελλοντική Ορθόδοξη Σύνοδος. Ποιών; Των μετανοημένων που θα θελήσουν να επιστρέψουν στην Εκκλησία άρα είναι έξω από αυτήν. Αν δεν γίνει ποτέ ποιά είναι η εκκλησιολογία μας; Ότι υπάρχουν παντού μυστήρια; Μα όπου υπάρχουν μυστήρια δεν υπάρχει και Εκκλησία; Μήπως τελικά γίνουμε πρεσβευτές μιας μίνι θεωρίας των κλάδων ή ενός σε μικρή κλίμακα οικουμενισμού; Μη γένοιτο.

3η θεματολογία.

Και πριν από την σύνοδο ο πατριάχης και οι λοιποί είχαν αιρετικές θέσεις.

Από πότε όμως οι προσωπικές θέσεις του καθενός ανεξαρτήτου αξιώματος μέσα σε αυτήν είναι νόμος της Εκκλησίας. Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει και πριν την σύνοδο αποτείχιση και ίσως να βάζαμε φρένο στα νοσηρά σχέδια αυτού και των ομοιδεατών του, θα μπορούσαμε και να μη είχαμε κάνει όπως και έγινε για τους περισσότερους από εμάς. Δεν θα μας χρεωθεί αυτό ως προδοσία.

Κάποιοι από μας λέμε ότι αν δεν την αναγνωρίζουμε είναι σαν να μην υφίσταται οπότε αφού δεν υφίσταται δεν έχει κάποια εκκλησιολογική συνέπεια και έτσι η αποτείχιση μας είναι για διαμαρτυρία. Αυτό έχει ως φυσικό επακόλουθο σε αυτόν τον συλλογισμό ότι δεν εκκλησιαζόμαστε μεν στους οικουμενιστές για να μη μολυνθούμε από την αίρεση αλλά συμμετέχουμε σε όλα τα υπόλοιπα μυστήρια (γάμοι, βαφτίσεις, κηδείες κτλ.).

Με αυτήν την λογική πως θα πείσουμε τους αδελφούς μας που βρίσκονται μέσα στην αίρεση να φύγουν από κει που η σωτηρία της ψυχής τους κινδυνεύει; Στην ληστρική της Κρήτης νομιμοποιήθηκε συνοδικά η αίρεση με την αναγνώριση ως εκκλησίες των αιρετικών κοινοτήτων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμασταν στην προ και βρισκόμαστε στην μετά σύνοδο εποχή. Αυτή είναι το ορόσημο και τώρα αν θέλουμε να σωθούμε πρέπει να κρατηθούμε μέσα στην Εκκλησία. Στην ΜΙΑ Αγία Καθολική και Αποστολική.

Ο πονηρός θα μας κοσκινίσει με σκοπό να πλανήσει τους πάντες και επειδή καταλαβαίνει ότι ο «καιρός γαρ εγγύς» θα χρησιμοποιήσει όλα του τα όπλα με την μεγαλύτερη σφοδρότητα για να τα καταφέρει. Μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός μας έχει προειδοποιήσει με το «άραγε όταν έρθω θα βρω την πίστη στον κόσμο;» Καλή φώτιση και καλό αγώνα σε όλους μας.

Καλά Χριστούγεννα

Λιάκου Μαρία