Πραγματικός Αγωνιστής ή μια ζωή Μασκαράς;

Πραγματικός Αγωνιστής ή μια ζωή Μασκαράς;

Μόλις [...] μπήκαμε στο άγιο Τριώδιο της Ορθοδοξίας. Περίοδος σωματικής προετοιμασίας και πνευματικής κατάνυξης για να φτάσουμε με τη λήξη του στο μέγα γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου. Η σάρκα υποτάσσεται στο πνεύμα και το πνεύμα υποτάσσεται στο Θεό.

Δέκα εβδομάδες αγγελικής ζωής μέσα σε ένα δαιμονοκρατούμενο κόσμο. Οι παγίδες πολλές για τον κάθε ένα που θα θελήσει να δοκιμαστεί σε αυτό το στάδιο. Ο διάβολος τρίζει τα δόντια του και τρίβει τα χέρια του κάνοντας και αυτός τη δική του προετοιμασία για να βρει τεχνάσματα, διαβολές και κόλπα που θα μας οδηγήσει εκτός πορείας.

Μια από τις παγίδες που στήνει ο διάβολος και μάλιστα στην αρχή αυτής της περιόδου είναι και το καρναβάλι. Ξέρει τί κάνει. Εκτός πίστας από τα πρώτα μέτρα. Εκτροχιασμός. Το μόνο θύμα του δυστυχήματος είσαι εσύ. Εσύ που ενώ είπες και υποσχέθηκες στον εαυτό σου ότι θα “κρατήσεις τη Σαρακοστή” όπως συνηθίζουμε να λέμε, θα πάρεις μέρος στο καρναβάλι για να ξεφύγεις λίγο από τα άσχημα που ζεις καθημερινά και πλέον δεν έχεις τόσες ευκαιρίες για να διασκεδάσεις και να ξεδώσεις.

Έλα μωρέ και τί έγινε; Θα ντυθούμε μασκαράδες, θα πιούμε και θα χορέψουμε λίγο με τους φίλους θα “διασκεδάσουμε” και με άγνωστο ή άγνωστη που θα γνωρίσουμε υπό την κάλυψη του πέπλου της ανωνυμίας για Κανά δύο βράδια και από την Καθαρά Δευτέρα θα νηστέψουμε. Έτσι και αλλιώς όλα επιτρέπονται αυτές τις μέρες. Έτσι και αλλιώς ο Θεός ξέρει να περιμένει!

Και όμως πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες περιστατικών της επόμενης μέρας του Βασιλιά Καρνάβαλου. Μάρτυρες φρικτού πονοκεφάλου από το ποτό μπόμπα που ήπιαμε στην καλύτερη περίπτωση μέχρι μάρτυρες εκτρώσεων λόγω ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης στην χειρότερη περίπτωση. Τί όμορφα να ξεκινάς ή να διανύεις αυτή την ευλογημένη περίοδο με πονοκέφαλο ή με φόνο!

Τελείωσε το καρναβάλι και αφού μαζέψουμε τα κομμάτια μας και το κεφάλι μας ξυπνάμε κατά το μεσημέρι της Καθοράς Δευτέρας για να μπουκώσουμε χαλβάδες και τουρσιά λόγω του εθίμου μέχρι μπριζόλες και παϊδάκια στις εξοχές με την μουσική υπόκρουση βλαχογλεντοτράγουδων με φίλους λόγω των παθών μας και της ηλιθιότητάς μας.

Καθαρά Δευτέρα νομίζουμε ότι είναι η μέρα της ρετσίνας και η μέρα που ο έλληνας θα θυμηθεί την ύπαιθρο, έτσι για αλλαγή. Η μέρα που ο νεοέλληνας βγαίνει προς γνωριμία των …υπόλοιπων ζώων της υπαίθρου. Και το γλέντι καλά κρατεί.

Και ενώ ο νεοέλληνας αυτές τις μέρες του γλεντιού επιδεικνύει τον ανδρισμό του και την παλληκαριά του με φιγούρες και χορούς που θα ζήλευαν ακόμα και ακροβάτες, τις επόμενες μέρες της νηστείας αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδί.

Αα, εγώ δεν μπορώ να κόψω το γάλα γιατί ζαλίζομαι. Πίνω τον φραπέ μου μόνο με γάλα γιατί με πονάει η κοιλίτσα μου. Εγώ θα νηστέψω και θα τρώω και τυρί και γιαούρτι γιατί πριν …χρόνια που έκανα εξετάσεις είχα λίγο χαμηλό αιματοκρίτη.

Να χαρώ εγώ λεβέντες και παλληκάρια.

Όταν ήταν να πίνει τα ουίσκι και τις ρετσίνες ποτέ δεν πόνεσε η κοιλίτσα. Ούτε όταν έφερνε στροφές στις παλαμοκροτούμενες ζεϊμπεκιές και όλοι τον καμάρωναν, ζαλίστηκε. Ούτε όταν κατέβαζε τα παϊδάκια και τις ρετσίνες σκέφτηκε ποτέ την υγεία του.

Αλλά τώρα; Ήρθε η ώρα της μεγάλης ευαισθησίας. Ήρθε η ώρα της αποχής από τα κοσμικά.

Αλλά να έμενε ο νεοέλληνας μόνο στο φαγητό; Μπα, δεν είναι τέτοιος ο νεοέλληνας. Τα θέλει όλα να τα έχει υπό έλεγχο και για αυτό ορίζει μόνος του τους κανόνες της “νηστείας” του.

Καλά, θα κρατήσω το φαγητό όσο μπορώ αλλά δεν μπορώ να μην έχω σαρκική επαφή με τον σύντροφό μου. Θα με παρατήσει και θα με περάσει για οπισθοδρομικό. Δεν αντέχω εγώ τέτοια πράγματα. Δεν είμαι καλόγερος. Είπαμε όλα και όλα να νηστέψω αλλά μέχρι εκεί.

Λες και ο Θεός είναι ο σεφ και βγάζει το πιάτο της ημέρας που αν δεν το φας θα πρέπει να αλλάξεις μαγαζί. Τόσο φθηνά παίρνουμε τα θέματα της ψυχής. Τόσο φθηνή θεωρούμε την πίστη μας και την Ορθοδοξία. Τόσο βλάσφημοι γινόμαστε έναντι του Θεού.

Και αφού “νηστέψαμε” όπως νομίζουμε πάμε χωρίς εξομολόγηση να κοινωνήσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Σιγά μην πάω για εξομολόγηση να μάθει ο παπάς τί έκανα και να με πάρει με στραβό μάτι. Καλά έχει σχηματίσει καλή εικόνα για εμένα.

Η εξομολόγηση είναι για τις γριές και τους γέρους που είναι έτοιμοι να πεθάνουν.

Πήγα και τα είπα στην εικόνα της Παναγίας που έχει κάνει και θαύματα ενώ ο παπάς δεν έχει κάνει θαύματα, άρα ανώτερη είναι η εικόνα.

Δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ και πάντα κοινωνάω και ποτέ δεν έχω πάθει κανένα κακό. Άρα ο Θεός το δέχεται αυτό που κάνω.

Και πάμε και ανοίγουμε το στόμα μας -το βρώμικο στόμα μας – για να δεχτούμε τη Θεία Κοινωνία τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί κοινωνάμε ΜΟΝΟ τη Μεγάλη Εβδομάδα. Δεν είναι για χόρταση η Θεία Κοινωνία. Μια δύο φορές το χρόνο και την βγάλαμε την υποχρέωση. Σαν να χτυπάμε κάρτα υποταγής σε έναν απάνθρωπο Θεό που θέλει δούλους. Σαν να είμαστε σε κινέζικη φάμπρικα, ένα πράγμα.

Δεν καταλαβαίνουμε ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι ο τελικός στόχος αλλά η αρχή για την πνευματική μας ενδυνάμωση. Η Θεία Κοινωνία δεν είναι “για το καλό” ούτε έθιμο του Πάσχα. Κουβαλάμε τις αμαρτίες μας και πάμε με τη σαβούρα μέσα μας να δεχτούμε τον Θεό. Δεν είναι ούτε κρασάκι με ψωμάκι, δεν είναι ούτε χρυσό δοντάκι, δεν είναι μεζεδάκι των Ορθοδόξων αλλά είναι ο ίδιος ο Κύριος. Ο Αμνός της εκκλησίας.

Πόσο καρναβάλι είμαστε και πόσο μασκαράδες τελικά; Πότε θα μάθουμε να ζούμε Ορθόδοξα και όχι ΣΑΝ ορθόδοξοι.

Ελπίζω να καταλάβουμε όλοι μας ότι η νηστεία δεν είναι για τον Θεό αλλά για εμάς. Για να φτάσουμε όσο μπορούμε πιό καθαροί ψυχή και σώμα να ζήσουμε το γεγονός των Παθών και της Ανάστασης του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού που ήρθε για εμένα, εσένα, εμάς όλους.

Κανένας βρώμικος και αμετανόητος ΠΟΤΕ δεν κατάλαβε τον μεγαλείο του Θεού. Κανένας δεν είναι άγιος για να καταλάβει το μεγαλείο του Θεού. Ο αγωνιστής όμως βλέπει το μεγαλείο του Θεού μέσα από τη διακριτική βοήθεια που του προσφέρει ο ίδιος ο Θεός.

Ο Θεός μάς θέλει αγωνιστές. Αγωνιστής σημαίνει υγρά μάτια και ματωμένα γόνατα και αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός μας θέλει να κλαίμε και να παρακαλάμε αλλά να μετανοούμε για τις απάνθρωπες τάσεις μας και συμπεριφορές μας.

Εμείς αμαρτάνουμε και εμείς πρέπει να μετανοήσουμε. Ο Θεός μας άφησε ελεύθερους και με επιλογές. Δικές μας οι αμαρτίες και δική μας η μετάνοια.

Μην περιμένουμε από το Θεό να κάνει αυτό που δεν θέλουμε εμείς να κάνουμε. Στα χέρια μας είναι η ψυχή μας και εμείς θα αποφασίσουμε που θα την δώσουμε.

Η τελευταία μας επιλογή σε αυτή τη ζωή θα είναι καθαρά απόφαση δική μας. Αιώνιο θάνατο ή αιώνια ζωή. Εμείς θα αποφασίσουμε.

Εύχομαι σε εσένα που το διάβασες να αποφασίσεις για το δικό σου Τριώδιο.

Πραγματικός Αγωνιστής ή μια ζωή Μασκαράς;

Βαξεβανίδης Νίκος