Οι τρεις «μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος», που έδωσαν φως σ’ ολόκληρη την οικουμένη με τις ακτίνες των θείων δογμάτων, είχαν σαν κύριο έργο τους τη διατήρηση της πίστεως και την προφύλαξη των πιστών από παραχαράξεις της διδασκαλίας του θεόπνευστου Ευαγγελίου. Μπροστά στον κίνδυνο της αλλοίωσης της πίστης, όρθωσαν το πνευματικό τους ανάστημα και πολέμησαν τις αιρέσεις που απειλούσαν την Εκκλησία κατά την εποχή τους, αρνούμενοι να συμβιβαστούν σε θέματα αρχών και πίστεως.
Ο Μέγας Βασίλειος τονίζει ότι η αίρεση είναι «ρίζα πικρά, καρπόν ολέθριον αναδίδουσα» (ΕΠΕ 2, 14), δηλ.μοιάζει με πικρή ρίζα, που παράγει καταστρεπτικό, φαρμακερό καρπό και ότι «ο εν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς, αποτρίψασθαι δύναται το κακόν της αιρέσεως» (ΕΠΕ 2, 132), δηλ. αυτός που ανατράφηκε και ζυμώθηκε με τα διεστραμμένα δόγματα, δεν μπορεί να καθαριστεί και να βγάλει από πάνω του το κακό της αιρέσεως. Η απάντησή του δε, στον απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη, ήταν: ΄΄Εμείς, έπαρχε Μόδεστε, είμαστε ήρεμοι και πράοι άνθρωποι και υποχωρούμε όταν πρόκειται για προσωπικά μας θέματα. Όταν όμως πρόκειται για την πίστη μας στον Θεό,«ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον» δεν υπολογίζουμε τίποτε, αγωνιζόμαστε μέχρι θανάτου, χωρίς να φοβόμαστε οποιοδήποτε βασανιστήριο. «Ἀκουέτω ταῦτα καί βασιλεύς». Να τα πεις και να τ’ ακούσει αυτά κι ο βασιλιάς΄΄ (PG 36, 561).
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ονομάζει τους αιρετικούς «βαρείς λύκους… ληστάς και κλέπτας… αρπάζοντας αρπάγματα, ψυχάς κατεσθίοντας» «δεινοί θήρες… ημών μη φειδόμενοι» (ΕΠΕ 2, 156, 242), και επαινεί τους πιστούς που αγωνίζονται κατά ασεβών ιερωμένων για την πίστη (Απολογητικός περί της φυγής εις τον Πόντον ή περί Ιερωσύνης).
Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος με τον χαρακτηριστικό του τρόπο έλεγε:«Φεύγε των τοιούτων τας συνουσίας ως των φαρμάκων τα δηλητήρια. Και γαρ εκείνων ούτοι χαλεπώτεροι· εκείνα μεν γαρ μέχρι του σώματος ίστησι την βλάβην, ούτοι δε αυτή τη σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται» (ΕΠΕ 30, 340), δηλ. απέφευγε, τις σχέσεις με τους αιρετικούς όπως και τα δηλητήρια. Οι αιρετικοί είναι χειρότεροι από τα δηλητήρια, διότι αυτά βλάπτουν το σώμα μόνο, ενώ αυτοί καταστρέφουν τη σωτηρία της ψυχής.
Με την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, το 2016, νομιμοποιήθηκε συνοδικά, η αίρεση του οικουμενισμού, η οποία, 1ον) αναγνώρισε τις άλλες ομολογίες-αιρέσεις ως εκκλησίες, γεγονός που καταργεί πλήρως την έννοια της «Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας» δηλαδή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και 2ον) επικύρωσε την συμμετοχή της Oρθοδόξου Eκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) τον οικουμενικό αντιχρίστο οργανισμό που προωθεί την ενότητα εκκλησιών-αιρέσεων ήδη καταδικασμένων από οικουμενικές συνόδους κάνοντας δόγμα της εκκλησίας όλα τα βλάσφημα κείμενα που από την ίδρυση του έχουν συνταχθεί (Δήλωση του Τορόντο).
Σήμερα,που είμαστε τυπικά και ουσιαστικά σε καιρό αιρέσεως, είμαστε έτοιμοι να μιμηθούμε τον Μ.Βασίλειο και να αγωνισθούμε για την διαφύλαξη της πίστης μας «ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον»;
Είμαστε έτοιμοι να διακόψουμε την κοινωνία μας με τους αιρετικούς υπακούοντας στην προσταγή του αγ.Ι.Χρυσόστομου, παρά τους συμβιβασμούς που κάνει η πλειονότης των κληρικών μας καθώς συνεχίζει την κοινωνία με την αίρεση του οικουμενισμού, προδίδοντας έτσι τον Χριστό;
Είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε την απομάκρυνσή μας απ’ τους ναούς όταν ο αγ.Γρ.Θεολόγος μας βεβαιώνει ότι σε καιρό αιρέσεως οι αιρετικοί έχουν τους οίκους (ναούς) ενώ εμείς οι αποτειχισμένοι-μη κοινωνοί της αιρέσεως τον ένοικο(Θεό);
Αδελφέ, σχεδόν 3 χρόνια μετά την σύνοδο, οι κληρικοί συνεχίζουν να προδίδουν τον Χριστό ως μοναδική οδό σωτηρίας μη έχοντας φόβο Θεού, άλλοι παρασυρόμενοι απ’ τα λόγια αγάπης που χρησιμοποιούν οι οικουμενιστές και άλλοι φοβούμενοι το κόστος της απομάκρυνσης από την αίρεση. Παρ’ όλ’ αυτά νομίζουν ότι εορτάζουν την μνήμη των αγίων μας, τη στιγμή που δεν τους μιμούνται στην περιφρούρηση της ορθοδόξου πίστεως και τη στιγμή που δεν έχουν την ανδρεία να θέσουν το θέμα της ενωτικής συνόδου ενώπιον του ποιμνίου ώστε ο κάθε πιστός να αποφασίσει την απομάκρυνσή του από την αίρεση.
Αδελφέ, η σωτηρία της ψυχής είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Η μη ενημέρωσή σου από τον κληρικό δεν σε απαλλάσσει των ευθυνών σου απέναντι στον Θεό.
Ο ιερέας σου ΔΕΝ θέλει να ομολογήσει πίστη (όχι δεν μπορεί), εσύ;;;
Ο ιερέας σου ή συμφωνεί με την ένωση των θρησκειών χωρίς κοινή πίστη ή περιμένει μαζική αποτείχιση από την αίρεση φοβούμενος την υπεράσπιση της αλήθειας, εσύ;;;
Ο ιερέας σου δεν αγωνίζεται για την διαφύλαξη της ορθοδόξου πίστεως «ὅταν Θεός ᾖ τό κινδυνευόμενον» (όπως ο Μ.Βασίλειος), εσύ;;;
Το να ενημερωθείς για την σύνοδο της Κρήτης δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις, χρόνο και κόπο, απαιτεί αγάπη και φόβο γα τον Θεό. Ενημερώσου, σταμάτα την κοινωνία με την αίρεση, απομακρύνσου απ’ το Π.Σ.Ε., θέσε τους κληρικούς ενώπιον των ευθυνών τους, πες το «Πιστεύω» αναλλοίωτο πιστεύοντας μόνο στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, τίμησε τους αγίους με τις πράξεις σου και αγωνίσου για την σωτηρία σου φροντίζοντας να μην συναριθμηθείς με τους προδότες της Πίστεως (είτε ηθελημένα είτε αθέλητα). Και ποτέ μα ποτέ μην πιστέψεις ότι κάνοντας τα πνευματικά σου καθήκοντα είσαι εντάξει ενώ βρίσκεσαι σε κοινωνία με αυτόν που ενώ θα έπρεπε να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, δεν το κάνει.
Χωρίς την ορθή πίστη είσαι αποκομμένος από την Εκκλησία (ως σώμα του Χριστού) και είσαι κοινωνός των αιρετικών. Επέλεξε συνειδητά: με τον Τριαδικό Θεό ή με τους εχθρούς του;
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου